در فیلم
منهتن برداشتی است که در آن وودی آلن در حالی که روی تخت دراز کشیده، جملاتی را درباره مردم منهتن (نیویورک) به زبان میآورد و آنها را ضبط میکند:
An idea for a short story about, um, people in Manhattan... who are constantly creating these real, unnecessary, neurotic problems for themselves cos it keeps them from dealing with more unsolvable, terrifying problems about... the universe.
این عبارات دقیقاً امروز نیز دربارهی دور و بریهای ما صدق میکند. در واقع ایجاد انواع و اقسام رابطهها با اشکال گوناگون نه برای 'قرار' که برای 'فرار' از مشکلات وحشتناک فعلیست... در واقع به قول وودی با آفریدنِ مداومِ مسائلِ غیرضروری و روانکاه، بهنوعی مسائل بزرگتر را فراموش میکنند (خُب به هر حال اینم یه جور سبکِ زندگیه!)... البته از طنز بهکار رفته در کلمهی universe نیز نباید غافل شد. وقتی میگن طرف نوشتههاش اثرانگشت داره یعنی همین...
در ادامهی همین جملات او سوالی را مطرح میکند که واقعاً چرا زندگی ارزش زیستن را دارد: او بعد از برشمردن افرادی نظیر گروچو مارکس (یکی از سه برادر مارکس)، مارلون براندو، فرانک سیناترا، فیلمهای سوئدی (فیلمهای برگمان)، موومان دوم سمفونی ژوپیتر (اثر موتسارت)، سیبها و گلابیهای سزان، کتاب تربیت احساسات (اثر فلوبر) و... به عنوان دلایلی برای زیستن، در نهایت میگوید: Tracy's face... فکر میکنم اگر این سوال را هر کسی از خودش بپرسد، پس از لیست کوتاه یا بلندی از علاقهمندیها، در نهایت باز از یک صورت دوستداشتنی1 نام میبرد. فینیتو.
Manhattan - director: Woody Allen----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
پیدانلود: W.A. Mozart / Symphony No. 41 (Jupiter) / 2nd movement
1- این صورت لزوماً صورت معشوق (به معنای خاص) یا چیزهایی شبیه به آن نیست؛ شاید یک کودک، یک قدیس و...