به خواب بود، رُخش خواستم نظاره کنم‌
                                                          صدایِ پایِ خیــــــالم، نمود بیدارش

                                                                                         


Pablo Picasso - Sleeping woman (Meditation)

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
(|:) بقیه زودتر رفته بودن. قرار شد که من تنهایی، بعد از کلاس به اونا ملحق بشم. حدوداً ساعت 9 شب بود که رسیدم و زنگ زدم. خونه‌ی میزبان طبقه‌ی سوم بود و همه‌ی مِهمونا منتظر من که زودتر برسم و به اتفاق دلی از عزا دربیاریم. بالا که رسیدم، ردیف شروع کردم با همه دست دادن و سلام تعارف الکی رد و بدل کردن. بعد اومدم نشستم مشغول خوردن شربت شدم که ناگهان چشم افتاد به شست پای راستم که از جورابم زده بود بیرون. اول سعی کردم به روی خودم نیارم؛ آره قشنگ جورابم سوراخ بود  و فکر کنم همه به جز خودم فهمیده بودن. منم در کمال آرامش، اونا رو از پام دراُوُردم و انداختمشون یه گوشه‌ای و تا پاسی از شب پا لخت سر کردم... حتی موقع برگشتن و در حین خداحافظی هم جورابارو چپوندم توی جیبم و با یک جیب قلنبه قصه‌ی اون شب به سر رسید.